Kalka płócienna to podłoże opatentowane w latach 20-tych XIX w , stosowana do kreślenia planów i map oraz do przenoszenia rysunków i szkiców.  Składa się  z cienkiego płótna z bawełny lub lnu,  przesyconego naturalnymi klejami skrobiowymi lub  żywicami. Białość płótna podbijano dodając ultramaryny.  Po mechanicznym wysuszeniu i silnym wygładzeniu uzyskiwano mniej lub bardziej przezroczystą powierzchnię, o własnościach przydatnych architektom, kreślarzom itp. Podłoże to uważano za materiał bardziej trwały niż kalki papierowe.

Ostatnio przekazano  do odkwaszania w systemie Bookkeeper plany wykonane na tym podłożu. Mapy były zakurzone, miejscami miały ślady zalania, co spowodowało wypłukanie apretury i zmianę koloru podłoża. Brak było uszkodzeń mechanicznych. Po zmierzeniu pH  okazało się , że wynosi  ono 4,8-5,2.  Zabieg odkwaszania okazał się więc wskazany (al)

foto: AB